Liefdesverdriet

Hai, hoe gaat het met je? Heb je het gevoel dat je wereld is ingestort omdat je relatie is verbroken? Heb je het gevoel dat je je doel in het leven kwijt bent?

Herken ik helemaal. Een jaar of 20 geleden zat ik daar ook…

Ik was me er toen eigenlijk helemaal niet bewust van…maar mijn leven was een soort van… uitgestippeld geweest. Na mijn school was ik gaan werken, leuke baan. En ik had een leuke partner gevonden, tijdje ge-date, samenwonen, trouwen, een kindje en het plan was er dat er nog een tweede zou komen.

En toen ineens was daar dat telefoontje…. Mijn wereld stortte in! Hoe dan? Hoe kon dit?

Een week ervoor hadden we op het werk nog geintjes gemaakt over een onderzoek wat was uitgevoerd…1 op de 3 partners ging wel eens vreemd. Ik zei toen lachend tegen mijn collega’s: ‘Dat moet dan bij jullie zijn, want ik steek mijn handen in het vuur voor die van mij, die heeft geen tijd om vreemd te gaan!’.
Maar toch wel. Ik voelde me zo vreselijk in de steek gelaten. En mijn leven stond op zijn kop.

Ik heb ervoor gekozen om bij hem weg te gaan. Híj had keuzes gemaakt, waar ik me niet overheen kon zetten. Terwijl ik eigenlijk nog alle zeilen aan het bijzetten was om te kunnen omgaan met de grote verandering die de komst van ons kind teweeg had gebracht. Ik was dat nog allemaal aan het inpassen in mijn leven met een drukke baan, het huishouden, de zorg voor ons kind, partner zijn…en mijn man had, vanwege zijn werk, maar zeer beperkt tijd om hierin iets te betekenen.

Nu zeg ik…tóen ben ik volwassen geworden…vanaf mijn 32e. Ik ben een lange weg gegaan. Gelukkig niet alleen om over mijn scheiding heen te komen, maar vooral om mijzelf te leren kennen en om me er van bewust te worden, dat ik kan kiezen hoe ik mij wil voelen. Het is niet nodig om jaren lang te rouwen om een verloren geliefde en het is ook geen oplossing om van de ene relatie in de andere te stappen en zo de pijn niet te voelen.
Door te voelen hoe ik me voel….en als dit negatieve emoties zijn, te kijken wat ik kan doen om me net iets beter te gaan voelen, en vervolgens weer nét iets beter….dat maakt het mogelijk dat er meer ruimte komt…afstand komt, van een overheersend verloren gevoel…en daarmee worden er andere mogelijkheden zichtbaar.